Dat Pingstwunner

Victor · 27.05.2007, 01:26

Dat Pingstwunner

As de Pingstdag nu kamen weer, do weren se alltohoop in een Ruum tosamen. Un denn keem mit en Mal hoch vun`n Heben her en Suusen un Bruusen – jüst so an en groten Storm: dat dröhn dörch dat ganze Huus, wo se in sitten dään. Un se kreegen Tungen to sehn as vunn Füüer; de deelen sik,. Un op jedeneen vun ehr bleev enn sitten. Un se worn all vull vun`n hilligen Geist. Un se füngen an, in fremde Spraken to spreeken, so, as de Geist ehr de Wöörd ingeev.

(Apostelgeschicht 2, 1-4)

Regenbogen · 27.05.2007, 18:30

Un as dei Pingstdag dor wir, dunn wiren sei all indrächdig up ein Flach tausamen. Dunn wir mit eins 'n Susen an'n Hewen tau hüren as von 'n starken Stormwind, uns dei Droehnung dorvorn güng dörch dat ganze Hus, wo s' sich in uphollen deden. Un Tungen kemen ehr tau Gesicht as von Füer, un dei dilten sick. Un dat würd sick up einen jeden von ehr dalsetten. Un sei würden all wull Heiligen Geist un füngen nu an, in anner Spraken tau snacken, ümmer so, as dei Geist ehr dat gewen ded, wat sei seggen süllen.
Apg. 2, 1-4
(Dat Ni Testament för plattdütsch Lüd in ehr Muddersprak oewerdragen, Ernst Voß, 3. Auflage, 1993 Deutsche Bibelgesellschaft Stuttgart)